Τα αναρχικά συντρόφια Πόλα Ρούπα και Νίκος Μαζιώτης, έχοντας αναλάβει την ευθύνη για τη συμμετοχή στην ε.ο. Επαναστατικός Αγώνας, καταδικάστηκαν να εκτίσουν κατά συγχώνευση ποινή 20 ετών. Παρότι και οι δύο έχουν εκτίσει τα 3/5 της ποινής τους, και δικαιούνται υφ’ όρον απόλυση, το δικαστικό σύμπλεγμα αρνείται την απελευθέρωση τους.
Η Πόλα Ρούπα στις 17/11/2023, κατόπιν επαναλαμβανόμενων αιτημάτων, αφέθηκε ελεύθερη, καθώς το συμβούλιο πλημμελειοδικών Θήβας έκανε δεκτό το τελευταίο της αίτημα για αποφυλάκιση υπό όρους. Στην αυτονόητη και καθυστερημένη απόφαση, έσπευσε να ασκήσει έφεση και να εξετάσει την εκ νέου φυλάκισή της, το σκουπίδι που θεσμικά έχει ρόλο ως εισαγγελέας εφετών Χαλκίδας. Η συντρόφισσα, ένα μήνα μετά την αποφυλάκισή της τίθεται εκ νέου σε κατάσταση ομηρίας αναμένοντας έως ότου η άσκηση αναίρεσης της αποφυλάκισης εκδικαστεί στις 10 Ιανουαρίου 2024 στα δικαστήρια Χαλκίδας.
Στην περίπτωση του Νίκου Μαζιώτη, το δικαστικό συμβούλιο Λαμίας απέρριψε την αίτηση αποφυλάκισής του για τέταρτη φορά, θεωρώντας ότι δεν έχει «σωφρονιστεί». Ο σωφρονισμός θα είχε επέλθει, σύμφωνα με το σκεπτικό των δικαστών, αν ο σύντροφος απολογούταν μπροστά στο συμβούλιο και αποκήρυττε την δράση του Επαναστατικού Αγώνα, κάτι που δεν έχει κάνει ποτέ έως σήμερα.
Έτσι, γίνεται σαφές για μία ακόμα φορά πως έξω από την προβιά του «κράτους δικαίου», το σύστημα εκδικείται και επιφυλάσσει ειδική διαχείριση σε όσες και όσους εναντιώνονται με όλα τα μέσα στο κρατικό αφήγημα και αποδεικνύουν ότι κράτος και κεφάλαιο δεν είναι άτρωτα.
Οι κρατικοί μηχανισμοί δεν σταματούν στις δικονομικές παρωδίες. Αντιθέτως, χρησιμοποιώντας τη διαρροή πληροφοριών στα ΜΜΕ έχουν σκοπό τον υποβιβασμό των ζωών των συντρόφων σε θέαμα, αλλά και τη δημιουργία αισθημάτων στραγγαλισμού απόγνωσης και απραξίας σε όλο τον κόσμο των αγώνων.
Είναι σαφές ότι οι περιπτώσεις του Μαζιώτη και της Ρούπα έχουν ένα κοινό. Τη συνεπή πολιτική στάση τους και την εκδικητικότητα του κράτους απέναντι σε αυτή. Το καθεστώς εξαίρεσης στο οποίο βρίσκονται εξηγείται από τις επιλογές που έχουν κάνει τα προηγούμενα χρόνια και συνεχίζουν να τις στηρίζουν έως και σήμερα, μια στάση ξεκάθαρη απέναντι στο κράτος και τους θεσμούς του.
Η εκδικητικότητα απέναντι σε αγωνιστές-τριες (και η θεσμική – νομική ισχυροποίησή της μέσα από τις σελίδες του νέου ποινικού κώδικα), ο διαρκής στραγγαλισμός που συντελείται στα σώματα τους μέσα και έξω από φυλακές και η ίδια η ύπαρξη αυτού αλλά και κάθε «σωφρονιστικού συστήματος» μας έβρισκαν και θα μας βρίσκουν για πάντα απέναντι τους.
Στην τελική δεν υπάρχει τείχος, οσοδήποτε σιδηροπαγές κι αν είναι, που να μην έχουμε τη δύναμη να γκρεμίσουμε…
Όσο υπάρχουν φυλακές, είμαστε όλα φυλακισμένα
Συγκέντρωση αλληλεγγύης, Τετάρτη 10/1/24, Δικαστήρια Χαλκίδας 12:00
Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας!
Χορός της Καρμανιόλας