αλληλεγγύη στους αγώνες για αξιοπρέπεια
Στις 11 Νοέμβρίου ο αγωνιστής κρατούμενος Σπύρος Στρατούλης ξεκίνησε απεργία πείνας με αίτημα την απαλλαγή του από μια μεθοδευμένη δίωξη, που αφορά την εμπλοκή του στην κατασκευασμένη από την αστυνομία εγκληματική οργάνωση «στέκια Θεσσαλονίκης». Ο Σπ. Στρατούλης βρίσκεται για πάνω από 20 χρόνια έγκλειστος στα κολαστήρια, που αποκαλούνται σωφρονιστικά ιδρύματα και τα δύο τελευταία χρόνια είχε ξεκινήσει να λαμβάνει άδειες εξόδου από τις φυλακές, ως βασική προϋπόθεση για την οριστική αποφυλάκισή του.
Η νέα κατασκευασμένη αυτή υποδικία ενεργοποιεί διατάξεις του σωφρονιστικού κώδικα, που απαγορεύουν την χορήγηση αδειών σε κρατούμενους, που κατηγορούνται εκ νέου για κακουργηματικές πράξεις. Ως αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας η φυλάκιση του Σπ. Στρατούλη παρατείνεται για αόριστο χρονικό διάστημα μέχρι τη διεξαγωγή της δίκης για τη συγκεκριμένη υπόθεση. Ο Στρατούλης από το ξεκίνημα της εμπλοκής του στην υπόθεση έχει αρνηθεί όλες τις κατηγορίες και καταγγέλλει ότι η μεθόδευση εναντίον του βασίζεται στις φιλικές και συντροφικές σχέσεις, που έχει αναπτύξει με το αναρχικό κίνημα της Θεσσαλονίκης καθώς και στην εκδικητική συμπεριφορά των δικαστικών και αστυνομικών αρχών απέναντι στο πρόσωπό του, εξαιτίας της διαρκούς αγωνιστικής του στάσης εντός των φυλακών για δύο δεκαετίες. Ως έσχατο μέσο αγώνα διεκδίκησης της απαλλαγής του από το φαιδρό κατηγορητήριο επέλεξε την απεργία πείνας, ενώ για συμπαράσταση και αλληλεγγύη ξεκίνησαν απεργία πείνας ο σύντροφος Ράμι Συριανός (21/11 φυλακές Δομοκού) καθώς και οι κρατούμενοι Εργιον Μουσταφά (25/11 φυλακές Μαλανδρίνου) και Μιχάλης Ραμαδάνογλου (25/11 φυλακές Γρεβενών). Παράλληλα εκατοντάδες άλλοι κρατούμενοι από πολλές φυλακές της επικράτειας έχουν σταθεί αλληλέγγυοι στα αιτήματα του Σπ. Στρατούλη.
Οι φυλακές αποτελούν για τις σύγχρονες κοινωνίες σκουπιδότοπους ανθρώπινων ψυχών και σωμάτων. Μη-τόπους διαρκούς επιτήρησης, ελέγχου και «σωφρονισμού» από την κυριαρχία, στην κατεύθυνση της συμμόρφωσης των κρατουμένων στις επιταγές της πειθαρχίας, της υπακοής και της προετοιμασίας ομαλής επανένταξης στην καπιταλιστική μηχανή. Εντός των τειχών αυτές οι προσταγές έχουν οδηγήσει μεγάλο μέρος του πληθυσμού των φυλακών να διαπνέεται από τα χαρακτηριστικά της ρουφιανιάς, των υποτελών σχέσεων με τους δεσμοφύλακες, του ατομισμού και της ναρκωκουλτούρας. Ο Σπ. Στρατούλης ανήκει σε εκείνη την αγωνιστική παράδοση των κρατουμένων, οι οποίοι δεν συμβιβάστηκαν ποτέ με τις παραπάνω συμπεριφορές, αλλά ριζοσπαστικοποιήθηκαν, μέσα από συνεχείς αγώνες εντός της φυλακής για βελτίωση των συνθηκών κράτησης. Παράλληλα συμμετείχε σε διάφορες στιγμές εξέγερσης για την αξιοπρέπεια των κρατουμένων. Η διαχρονική αυτή ανειρήνευτη με την απάθεια και την εξατομίκευση στάση του Σπ. Στρατούλη είναι παραδειγματική για την κοινωνία των φυλακών και για αυτό το λόγο βρίσκεται διαρκώς στο στόχαστρο των εξουσιών. Εξάλλου, σε συνθήκες εδραίωσης του κράτους έκτακτης ανάγκης, όπως οι σημερινές, η φυσική και ποινική καταστολή εκδηλώνεται με σφοδρότητα απέναντι σε όσους αντιστέκονται, ενώ τα πεδία εξαίρεσης διαστέλλονται διαρκώς, νοηματοδοτώντας ως “υγιή στάση” μόνο την υπακοή και τη συναίνεση στις επιταγές κράτους και κεφαλαίου.
Οι μικροί ή μεγάλοι αγώνες εντός των φυλακών αποτελούν τα σημεία διασταύρωσης με κάθε μικρό ή μεγάλο αγώνα εκτός των τειχών. Όπως ακριβώς κάθε οδόφραγμα, κάθε εξεγερτική χειρονομία, κάθε νεύμα αλληλεγγύης αποτελούν θραύσματα στη βιτρίνα της κρατικής και καπιταλιστικής κανονικότητας, έτσι και οι αγώνες στη φυλακή είναι ένα διαρκές κάλεσμα για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ελευθερία.
αλληλεγγύη στον αγωνιστή κρατούμενο Σπ. Στρατούλη (απεργία πείνας από 11/11)
αλληλεγγύη στους Ράμι Συριανό, Εργιόν Μουσταφά, Μιχάλη Ραμαδάνογλου
αγώνας μέχρι και το γκρέμισμα και της τελευταίας φυλακής ως προϋπόθεσηγια την ανθρώπινη ελευθερία
το αρχείο σε pdf