κείμενο που μοιράστηκε στην πορεία για τις καταλήψεις (12/10/2013)
Μέσα στο καλοκαίρι, το κράτος μέσα από συντονισμένες επιχειρήσεις εισέβαλλε σε καταλήψεις στην Ηγουμενίτσα (Κελί ελευθερίας – 2/7), την Πάτρα (κατάληψη παραρτήματος, κατάληψη Μαραγκοπούλειο και αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Τ.Ε.Ι. – 5/8), το Μεσολόγγι(Βάλβειος βιβλιοθήκη – 26/8), τα Γιάννενα(κατάληψη Αντιβίωση – 29/8) και τη Θεσσαλονίκη (εκκένωση της κατάληψης Ορφανοτροφείου – 2/9, ανακατάληψη και δεύτερη εκκένωση – 28/9). Επίσης, στις 21 Αυγούστου, μπάτσοι με παρουσία εισαγγελέα (αλλά χωρίς την άδεια- ενημέρωση του πρύτανη) εισέβαλλαν στο χώρο του κάτω πολυτεχνείου, όπου και μετά από έλεγχο του χώρου της σχολής, κλείδωσαν τις πόρτες του αυτοδιαχειριζόμενου στεκιού αρχιτεκτονικής, του στεκιού της Carthago και τον χώρο των ΕΑΑΚ, ο οποίος είχε παραχωρηθεί σε μετανάστες, τους οποίους και συνέλαβαν.
Εντός του ευρύτερου πλαισίου της γενικευμένης κρίσης του καπιταλισμού, της συνολικής επίθεσης που έχει εξαπολύσει το κράτος στο σύνολο των κοινωνικών αντιστάσεων και της συνέχειας μιας κυρίαρχης αφήγησης (όπου οι θεωρίες των άκρων και των συνταγματικών τόξων, των στρατόπεδων συγκέντρωσης, των επιθέσεων σε μετανάστες και εξαθλιωμένους ακολουθούνται από τη ρητορική της ανάπτυξης), το κράτος επέλεξε να οχυρωθεί, αλλά και να οχυρώσει (κοινωνικά, νομικά και πολιτικά) τις μετέπειτα κινήσεις του, μέσα από τις επιθέσεις στις καταλήψεις και τις δομές των κοινωνικών αντιστάσεων. Η επίθεση αυτή είναι η συνέχεια των προηγούμενων εκκενώσεων σε χώρους – καταλήψεις (κατάληψη δέλτα, βίλα αμαλίας, κατάληψη πατησίων & σκαραμαγκά), και των επιθέσεων στις δομές επικοινωνίας και πληροφόρησης του κινήματος (ράδιο 98 και Ιndymedia).
Οι καταλήψεις δεν αποτελούν αυτοσκοπό, αλλά ούτε και -απλώς- εργαλεία αγώνα. Για τον κόσμο της αντίστασης, οι καταλήψεις αποτελούν ανάγκη, επιθυμία και πολιτική επιλογή. Αποτελούν τα σημεία αυτά όπου εδαφικοποιούνται οι σχέσεις μας, εκεί όπου δημιουργούμε τα σταθερά σημεία συνάντησης και ανταλλαγής απόψεων. Αποτελούν του χώρους αυτούς, όπου, ξεπερνώντας ιδιοκτησιακές λογικές και πρακτικές κέρδους, μετατρέπονται σε χώρους στέγασης, σε χώρους δυναμικούς και αυτοδιαχειριζόμενους. Αποτελούν το έδαφος αυτό, όπου αναπτύσσονται νέα εγχειρήματα, νέα υποκείμενα και αλλάζουν την κινηματική ιστορία. Αποτελούν δηλαδή οντότητες εχθρικές στο κράτος και το κεφάλαιο, εχθρικές σε κάθε λογική διαχωρισμού- ρατσισμού και ιδιοκτησίας και ακριβώς για αυτό το λόγο κάθε εκπρόσωπος της συστημικής διαχείρισης επιχειρεί να τις πολεμήσει.
Απέναντι σε όλους αυτούς που σχεδιάζουν και επιχειρούν εδώ και καιρό να μας φιμώσουν, να μας καταστείλουν, να παίξουν στις πλάτες μας ένα επικοινωνιακό παιχνίδι στη λογική της θεωρίας των άκρων και μας στερήσουν τις μικρές στιγμές ζωής, ένα έχουμε να πούμε:
είμαστε εδώ
αγωνιζόμενοι -ες, συλλογικότητες, εγχειρήματα, συνελεύσεις
αγωνιζόμαστε
καταλήψεις, αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι, συνελεύσεις γειτονιών,
σωματεία βάσης
και θα νικήσουμε
για την κοινωνική επανάσταση