ενάντια στη λεηλασία της ζωής μας στη Β.Α. Χαλκιδική …και κάθε μέρα εδώ

 

 

keimenoskouriesteliko1keimenoskouriesteliko2

Ενάντια στη λεηλασία της ζωής μας

 

         Η Β.Α. Χαλκιδική ίσως μοιάζει πολύ μακριά. Πολύ μακριά για να έχουμε άμεση γνώση του αγώνα που δίνουν οι κάτοικοι εκεί, ενάντια στην εγκατάσταση ενός ανοιχτού μεταλλείου χρυσού στην περιοχή τους. Πολύ μακριά για να μπορούμε να κατανοήσουμε τις οδυνηρές συνέπειες που θα έχει η συνεπαγόμενη καταστροφή του περιβάλλοντος για τα χωριά και τη ζωής τους. Πολύ μακριά για να είναι πρόδηλο πόσο σημαντικός είναι αυτός ο αγώνας και για τη δικιά μας τη ζωή, αφού συμπυκνώνει κοινωνικές αντιστάσεις και αιχμές που χτυπούν στην καρδιά της κυριαρχίας – και χτυπιέται γι’ αυτό.

         Κι όμως, αρκεί να σκεφτούμε την επίθεση που δεχόμαστε καθημερινά μέσα στα δικά μας σπίτια, στις δικές μας γειτονιές -με τον φτηνό εκβιασμό της ανάπτυξης να περνάει μέσα από την τρομοκρατία της ανεργίας και τη δολοφονική δράση των φασιστών, με τα επενδυτικά σχέδια ντόπιων και ξένων αφεντικών να επιχειρούν να αλώσουν ό,τι έχει απομείνει από τις εργασιακές σχέσεις, τα κοινωνικά δικαιώματα, τις ελευθερίες, τους ανοιχτούς δημόσιους χώρους μας, με το καθεστώς έκτακτης ανάγκης και το δόγμα της «σιδηράς πυγμής» να επιβάλλεται από το κράτος με άγρια καταστολή απέναντι σε όσους αντιδρούν- για να μας γίνει σαφές πως τη Β.Α. Χαλκιδική, τη ζούμε κάθε μέρα εδώ.

στη Β.Α. Χαλκιδική …

         Στην Ιερισσό και τη Μεγάλη Παναγιά, τα κέντρα του αγώνα ενάντια στα μεταλλεία χρυσού, έχει πλέον στρατοπεδεύσει ένας ολόκληρος στρατός κατοχής. Η αντιτρομοκρατική και η ασφάλεια, τα ΕΚΑΜ και τα ΜΑΤ, εισβάλλουν κάθε τόσο στα χωριά και αντιμετωπίζουν ως εγκληματίες νέους, γέρους, άνδρες, γυναίκες, ακόμα και ανήλικα παιδιά. Οι πορείες διαμαρτυρίας ενάντια στα μεταλλεία υφίστανται στυγνή καταστολή, ενώ μετά τη δίκαιη αγωνιστική επίθεση-σαμποτάζ στις εγκαταστάσεις της εταιρείας, έχει εξαπολυθεί έναν αδιανόητο ανθρωποκυνηγητό, για την ποινικοποίηση του αγώνα των κατοίκων, που περιλαμβάνει απαγωγές μέσα στη μέση του δρόμου, πολύωρες ανακρίσεις σε καθεστώς απομόνωσης και παράνομες λήψεις γενετικού υλικού. Μόλις πριν λίγες μέρες, δύο άνδρες συνελήφθησαν από τα σπίτια τους στις 3.30 η ώρα τη νύχτα, με χολυγουντιανής έμπνευσης επέμβαση από άνδρες των ΕΚΑΜ, που έσπασαν την πόρτα και τους πήραν με τις πιτζάμες μπροστά στα μικρά παιδιά τους.

         Το κράτος, λοιπόν, δε δίστασε να εκτραπεί από τη δημοκρατική ομαλότητα όπως το ίδιο την έχει ορίσει, προχωρώντας στην ουσία σε ένα τοπικό πραξικόπημα, προκειμένου να εξυπηρετήσει τους σύγχρονους κονκισταδόρες της «Ελληνικός Χρυσός». Πρόκειται για μια εταιρεία που ανήκει κατά 95% στην καναδική πολυεθνική «Eldorado Gold» και κατά 5% στον «ΑΚΤΩΡ», του εθνικού μας εργολάβου και εκδότη-καναλάρχη Μπόμπολα, που χάρη και στις τρέχουσες τιμές-ρεκόρ του χρυσού, σχεδιάζει να θησαυρίσει λεηλατώντας τη γη. Αφού λοιπόν το κράτος πρώτα, με μία σκανδαλώδη μεταβίβαση απαράμιλλη στην αποτύπωση της ιδιαιτερότητας του ελληνικού καπιταλισμού, χάρισε στην εταιρεία τα χρυσοφόρα κοιτάσματα της περιοχής, τώρα φροντίζει για την ολοκλήρωση του καταστροφικού σχεδίου. Το δήλωσε άλλωστε πρόσφατα προς κάθε ενδιαφερόμενο ο πρωθυπουργός: «Η Ελλάδα θα στρώσει κόκκινο χαλί για τους επενδυτές».

         Γι’ αυτό λοιπόν δέχονται άγρια επίθεση οι αγωνιζόμενοι κάτοικοι της ΒΑ Χαλκιδικής, γιατί τόλμησαν να εξεγερθούν ενάντια στην κασταστροφή του τόπου τους και του μέλλοντός τους, κόντρα στα σχέδια των επενδυτών. Γιατί δε θέλουν να χάσουν τις δουλειές που ήδη έχουν από την αλιεία, την κτηνοτροφία, τον ήπιο τουρισμό, που θα καταστραφούν μετά τη λεηλασία των φυσικών πόρων της περιοχής. Γιατί τόλμησαν να αρνηθούν το σχεδιασμό του στυγνού νεοφιλελευθερισμού, που δεν προβλέπει γι’ αυτούς τίποτα άλλο από το να αναπνέουν μεταλλευτική σκόνη, να πίνουν δηλητήριο και να τρώνε καρκίνο, εξαρτώμενοι από το ξεροκόμματο που θα τους πετά ως μεροκάματο, σε απάνθρωπες συνθήκες εργασίας, η «Ελληνικός Χρυσός». Γιατί είναι άμμος στα γρανάζια της ισοπεδωτικής μηχανής των καπιταλιστών.

…και κάθε μέρα εδώ

         Αυτό λοιπόν που διακυβεύεται σήμερα στις Σκουριές, δεν είναι ένα τοπικό ζήτημα, ούτε ένα ζήτημα «περιβαλλοντικής ευαισθησίας» απέναντι στην αναπτυξιακή προοπτική. Αυτό που διακυβεύεται σήμερα στις Σκουριές είναι αντίθετα, το δυσοίωνο μέλλον που ακριβώς προβλέπει η ανάπτυξη για όλους μας και η ολοκληρωτική επιβολή του μέσα από το δόγμα της μηδενικής ανοχής. Γιατί όταν η Χαλκιδική πλημμυρίσει χρυσό και το Αιγαίο πετρέλαιο, τα νησιά γεμίσουν με ανεμογεννήτριες και τα χωράφια της Θεσσαλίας με φωτοβολταϊκά, τότε δε θα μας έχει μείνει σπιθαμή γης και ελευθερίας, για να γευτούμε τα ψίχουλα που θα μας πετούν οι καπιταλιστές.

         Το ιδεολόγημα λοιπόν της ανάπτυξης που ο προπαγανδιστικός λόγος των ΜΜΕ παρουσιάζει ως μονόδρομο για τη σωτηρία μας, είναι αντίθετα η πασπαλισμένη με χρυσόσκονη επιβολή της ολοκληρωτικής επικράτησης των εξουσιαστών. Είναι οι μισθοί των 300 ευρώ, είναι οι άστεγοι στους δρόμους των πόλεων, είναι τα βασανιστήρια στους αντιφασίστες στα μπουντρούμια της ΓΑΔΑ, είναι οι επιστρατευμένοι απεργοί, είναι η υποβάθμιση του περιβάλλοντος, είναι τα κέντρα κράτησης-κολαστήρια των μεταναστών, είναι τα νοσοκομεία χωρίς φάρμακα και προσωπικό, είναι το σπάσιμο των καταλήψεων και οι διώξεις των καταληψιών, είναι οι εισβολές της αστυνομίας στα σωματεία, είναι οι δικαστικές ποινές εξόντωσης των αγωνιστών, είναι τα σχολεία όπου τα παιδιά λιποθυμούν από την πείνα.

         Γι’ αυτό ο αγώνας των κατοίκων της ΒΑ Χαλκιδικής είναι κοινός, είναι και δικός μας αγώνας. Απέναντι στο σχεδιασμό του κράτους και του κεφαλαίου για την καταστροφή της κοινωνίας. Απέναντι στη λεηλασία της φύσης. Να επαναπροσδιορίσουμε τις πραγματικές μας ανάγκες, πέραν του επεκτατικού και συσσωρευτικού πρίσματος που επιβάλλει ο καπιταλισμός, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των κυρίαρχων. Για να ζήσουμε όπως ελεύθερα αποφασίζουμε.

 

να οργανώσουμε τους ακηδεμόνευτους αγώνες μας

για τη γη, την ελευθερία, την αξιοπρέπεια, τα όνειρά μας

 

αλληλεγγύη

στους διωκόμενους

αγωνιστές της

β.α. χαλκιδικής