Πορεία αλληλεγγύης στις καταλήψεις και τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα Πλ. Βικτωρίας • 1/12 • 12:00 π.μ.

     Τον τελευταίο καιρό, οι κατειλημμένοι και αυτοοργανωμένοι κοινωνικοί χώροι έχουν μπει στο στόχαστρο μέσα από μια σειρά “ενοχλήσεων”, εμπρησμών και εκκενώσεων με χαρακτηριστικό το παράδειγμα της κατάληψης Δέλτα στη Θεσσαλονίκη. Κράτος και ΜΜΕ ποινικοποιούν δράσεις, αγώνες, ζωές μέσα από την εκ νέου ανακάλυψη και εγκληματοποίηση των «επικίνδυνων τάξεων» και την κατασκευή της σύγχρονης φιγούρας του «εσωτερικού εχθρού», στην οποία εντάσσονται όλοι όσοι αντιστέκονται και αγωνίζονται.

     Μέσα στο πλαίσιο της κατάστασης έκτακτης ανάγκης, το κράτος διατάζει, επιβάλλει και καταστέλλει στη βάση μιας κοινωνίας καταδικασμένης στη φτώχεια και την εξαθλίωση, προκειμένου να αναχαιτίσει κάθε ψήγμα αντίστασης ενός δυνητικά εξεγερμένου πληθυσμού. Επιχειρεί να μη λαμβάνει σάρκα και οστά κανένας κοινωνικός και ταξικός αγώνας, ποτέ και πουθενά.

     Εκτός από την ωμή καταστολή, δοκιμάζει να μετατρέψει τη διάχυτη οργή που πηγάζει από την κρίση σε φόβο, απάθεια ή «κανιβαλισμό» απέναντι στα πιο ευάλωτα και υποτιμημένα κομμάτια της κοινωνίας, επιχειρώντας την ανασυγκρότηση του «εθνικού κορμού», ενάντια στον κατασκευασμένο «εσωτερικό εχθρό».

     Όμως οι καταλήψεις και τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα αποτελούν τους χώρους κοινωνικής δράσης και αυτοοργάνωσης των αναγκών μέσα από πολιτικές εκδηλώσεις, συλλογικές κουζίνες, κοινωνικά ιατρεία, αντιεμπορευματικά καφενεία, εργαστήρια αυτομόρφωσης, δημιουργικές δραστηριότητες, κολεκτίβες στέγασης, χωρίς τη διαμεσολάβηση του χρήματος και τους πλαστούς διαχωρισμούς της φυλής και του φύλου.

     Είναι χώροι επικοινωνίας, πολιτικής ζύμωσης και πραγμάτωσης της αλληλεγγύης και της αλληλοβοήθειας. Είναι ορμητήρια αγώνα και θα παραμείνουν όπλα στα χέρια των αντιστεκόμενων απέναντι στον κοινωνικό κατακερματισμό, την πειθάρχηση και την υποδούλωση που οδηγούν στην περαιτέρω εκμετάλλευση και τηλεηλασία των ζωών μας.