Στις 10 Απρίλη 2010 συλλαμβάνονται έξι αγωνιστές κατηγορούμενοι για συμμετοχή στον Επαναστατικό Αγώνα. Ο Κώστας Γουρνάς, ο Νίκος Μαζιώτης και η Πόλα Ρούπα αναλαμβάνουν την πολιτική ευθύνη για τον Επαναστατικό Αγώνα. Ο Χριστόφορος Κορτέσης, ο Σαράντος Νικητόπουλος και ο Βαγγέλης Σταθόπουλος αρνούνται από την πρώτη στιγμή τις κατηγορίες υποστηρίζοντας ότι διώκονται εξαιτίας της συνεχούς και συνεπούς δραστηριοποίησής τους στο αναρχικό-αντιεξουσιαστικό κίνημα και της ποινικοποίησης των πολιτικών και συντροφικών τους σχέσεων. Για ένα χρόνο παραμένουν φυλακισμένοι, σε διαφορετικές φυλακές και σε ειδικό καθεστώς κράτησης. Παρά τη βίαη συνθήκη του εγκλεισμού οι σύντροφοι συμμετείχαν σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις εντός των τειχών και τοποθετούνταν διαρκώς με δημόσιο λόγο, τόσο για την υπόθεσή τους, όσο και για ευρύτερα ζητήματα του κοινωνικού-ταξικού ανταγωνισμού.
Στις 5 Απρίλη 2011 στο πλαίσιο της προβλεπόμενης δικαστικής διαδικασίας, το συμβούλιο εφετών αποφάσισε ομόφωνα και αμετάκλητα την αντικατάσταση της προσωρινής κράτησης των τριών συντρόφων και την αποφυλάκισή τους. Ωστόσο στις 19 Μάη ο Άρειος Πάγος ακυρώνει αυτή την απόφαση, μεθοδεύοντας την εκ νέου φυλάκισή τους. Κίνηση, η οποία έγινε εν κρυπτώ και ποτέ μέχρι σήμερα δεν έχει συμβεί κάτι αντίστοιχο. Δηλαδή δεν υπάρχει νομικό προηγούμενο να αναιρείται κατά το δοκούν και με πολιτικές εντολές των προϊσταμένων τους μια απόφαση θεωρητικά αμετάκλητη.
Αυτή η νομικά παράτυπη και «πραξικοπηματική» απόφαση είναι σύμφυτη με τους θεμελιώδεις όρους λειτουργίας της δημοκρατίας. Μιας δημοκρατίας, η οποία είναι ικανή να δημιουργεί καταστάσεις εξαίρεσης και να εγκαθιδρύει μικρές δικτατορίες, όπου αυτό καθίσταται αναγκαίο. Από την υπογραφή του μνημονίου στήριξης, που «αναιρεί» την λειτουργία του κοινοβουλίου, ως την απαγόρευση της κυκλοφορίας και συνάθροισης των αγροτών στις Σέρρες. Από την κήρυξη κάθε απεργίας ως παράνομης και καταχρηστικής, ως την στρατιωτικού τύπου κατοχή ολόκληρων γειτονιών από τις αστυνομικές δυνάμεις, το κρατικό και καπιταλιστικό πραξικόπημα εντείνει διαρκώς την ταξική επίθεση απέναντι στην τάξη των καταπιεσμένων.
Μέσα σε μια χρονική συγκυρία, όπου οι επιπτώσεις της κρίσης βαθαίνουν σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής, η απόφαση των δικαστικών αφεντικών του Αρείου Πάγου, υπηρετεί μια γενικότερη πολιτική, που βασίζεται στη επιβολή του πέπλου του φόβου ευρύτατα μέσα στο κοινωνικό σύνολο με σκοπό την τρομοκράτηση, την απομόνωση και την αδράνεια. Σε μια περίοδο, όπου λεηλατούνται και οι τελευταίες κατακτήσεις ολόκληρων δεκαετιών και προετοιμάζεται η επιβολή νέων σκληρών μέτρων για τη «σωτηρία» της οικονομίας, ο φόβος καθίσταται απαραίτητο και βασικό συστατικό της κρατικής πολιτικής για να αποσπάσει βίαια την κοινωνική συναίνεση. Οι δολοφονικές επιθέσεις των δυνάμεων καταστολής στην απεργιακή διαδήλωση της 11ης Μάη απέναντι στα ακηδεμόνευτα απεργιακά μπλοκ (με το βαρύτατο τραυματισμό του αγωνιστή Γιάννη Καύκα και πολλών δεκάδων ακόμα διαδηλωτών) είναι η μια όψη ενός νομίσματος, που στην άλλη του πλευρά φέρει την αγαστή συνεργασία των αστυνομικών δυνάμεων με τους νεοναζί και την από κοινού εξαπόλυση ρατσιστικών πογκρόμ απέναντι σε μετανάστες (με δεκάδες τραυματίες από μαχαιρώματα ως τη δολοφονία του 21χρονου από το Μπαγκλαντές) καθώς και την από κοινού προσπάθειά τους να επιτεθούν σε αντιεξουσιαστικές καταλήψεις. Η βαρβαρότητα, η απομόνωση, ο πόλεμος όλων εναντίων όλων αποτελούν εικόνες από το μέλλον του κοινωνικού καννιβαλισμού, που υπόσχεται το κράτος για όλους μας.
Σε αυτό το γενικό πλαίσιο εντάσσεται και η πιο στοχευμένη κατασταλτική επίθεση (με πιο πρόσφατα στιγμιότυπα την προσπάθεια εμπλοκής τριών συντρόφων στην υπόθεση της Marfin και του Ιανού ή τη μαζική προσαγωγή πενήντα συντρόφων που πραγματοποιούσαν αφισοκόλληση κατά των ρατσιστικών επιθέσεων) απέναντι στο αναρχικό-αντιεξουσιαστικό κίνημα. Στο κίνημα, το οποίο προσπαθεί να προωθήσει κοινωνικά τις αξίες της αυτοοργάνωσης, της αλληλεγγύης και της σύγκρουσης με την εξουσία με στόχο την ανοικοδόμηση μιας κοινωνίας ισότητας και ελευθερίας. Αναπόσπαστο κομμάτι αυτού του κινήματος είναι και οι τρεις σύντροφοι, που απειλούνται με εκ νέου φυλάκιση. Η αλληλεγγύη στους Χριστόφορο Κορτέση, Σαράντο Νικητόπουλο και Βαγγέλη Σταθόπουλο είναι η προώθηση ενός ευρύτερου μηνύματος κοινωνικής αντίστασης και ταξικής αντεπίθεσης απέναντι στον καπιταλιστικό κόσμο.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ 3 ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΜΑΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ Ε.Α.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ κατά της δικαστικης μεθόδευσης
Πέμπτη 27/05, 9.30 π.μ. Εφετείο Αθηνών, οδ. Λουκάρεως
Αλληλέγγυοι-αλληλέγγυες